جام کوردی- سرانجام «عمران‌خان» رهبر حزب تحریک انصاف به عنوان حزب حاکم پاکستان و بیست ودومین نخست وزیر این کشور، ۲۱ فروردین ماه ۱۴۰۱ با رای عدم اعتماد نمایندگان جبهه اپوزیسیون در مجلس روبرو شد و با رأی اکثریت نمایندگان مانند سلف خود در نیمه راه مجبور به کناره‌گیری شد و تاریخ مجددا خود را تکرار کرد.
به گزارش جام کوردی، پس از کناره‌گیری عمران خان، هزاران نفر از حامیان حزب تحریک انصاف در شهرهای مختلف پاکستان برای ابراز همبستگی با نخست وزیر برکنار شده از سوی مجلس و محکومیت توطئه خارجی برای تغییر حکومت در این کشور در شهرهای مختلف پاکستان دست به تظاهرات زدند.
به استناد گزارشهای خبری؛ حامیان عمران خان در اسلام‌آباد، کراچی، پیشاور، لاهور و دیگر شهرهای کوچک و بزرگ این کشور به شدت دخالت آمریکا برای تغییر حکومت را در پاکستان محکوم کردند و گفتند هرگز دولت تحمیلی در این کشور را نمی‌پذیرند و خواستار برچیده شدن عاملان وابسته به آمریکا از صحنه سیاست پاکستان شدند.
گفتنی است عمران‌خان یک روز قبل از برگزاری جلسه رسمی مجلس پاکستان برای رای گیری درخصوص طرح عدم اعتماد علیه نخست وزیر، از هوادارانش خواست به خیابان‌ها بریزند و با برگزاری تظاهرات گسترده و البته مسالمت آمیز توطئه خارجی برای تغییر حکومت در پاکستان و همدستی اپوزیسیون با عناصر خارجی را محکوم کنند.
نگاهی به روند تحولات سیاسی در پاکستان نشان می‌دهد تاریخ دائما خود را در این کشور تکرار می‌کند، درواقع هیچ نخست وزیری در تاریخ ۷۵ ساله پاکستان یک دوره ۵ ساله کامل را به پایان نرسانده است و عمران خان نیز از این قاعده مستثنی نبود.
در خصوص عمران خان، این بار از کودتا و دخالت ارتش خبری نیست چرا که وی با رأی عدم اعتماد پارلمان برکنار شده و از این نظر وی اولین نخست‌وزیر در تاریخ پاکستان است که نه با کودتای نظامی که این‌گونه از قدرت کنار گذاشته می‌شود.
به استناد مستندات تاریخی؛ پاکستان که در بخش اعظم تاریخ خود به سبک دموکراسی پارلمانی اداره شده، از سال ۱۹۴۷ در مجموع ۲۹ نخست وزیر داشته است که یکی از آنها دو بار در یک سال این سمت را بر عهده گرفته است.
نخست وزیرهای قبلی پاکستان در ۱۸ نوبت به بهانه‌های مختلف از جمله اتهامات فساد، کودتای مستقیم نظامی و استعفای اجباری به دلیل درگیری‌های داخلی در گروه‌های حاکم برکنار شده‌اند. یک مورد هم در اثر ترور از ادامه صدارت ناکام ماند.
تعدادی هم برای مدت محدودی به‌عنوان سرپرست برای نظارت بر انتخابات جدید یا طی شدن دوران تصدی نخست‌وزیر برکنار شده، عهده دار این سمت بودند. سال ۱۹۹۳ اوج این تغییرات بود که ملت پاکستان شاهد ۵ نفر در پست نخست وزیری بودند.
کوتاه‌ترین دوره تصدی یک نخست وزیر در این کشور همسایه، دو هفته و طولانی‌ترین دوره چهار سال و دو ماه است.
